Od razapinjanja, spaljivanja na lomači, do davljenja i utapanja – metode koje su ljudi tokom istorije koristili kako bi drugima nanosili bol neiscrne su. Pojedini narodi bili su naročito “kreativni”.
U čuvenoj Bitki na reci Kalki u Azovskom moru 1223. mongolska horda od 20.000 ratnika pod nadmoćnim generalom Subutajem pobedila je združenu vojsku ruskih kneževina od oko 80.000 ljudi. Pobili su preko 90 odsto neprijateljske vojske i zarobili njene vođe, na čelu sa Mstislavom, kijevskim knezom.
Iako im religija nije dozvoljavala prolivanje krvi plemića, smislili su okrutno rešenje da ubiju zarobljene kraljeve i prinčeve, piše Istorijski zabavnik.
Mongoli su kneza i ostale zarobljene plemiće položili na zemlju i pokrili drvenom platformom. Mongolski zapovednici su imali pobedničku gozbu na toj platformi, dok su se jadni plemići gušili ispod njih i na kraju bili zgnječeni.
Možete li da zamislite vriske i drobljenje kostiju ljudi na samrti dok faktički sedite na njima i tražite da vam sluge dopune čašu vina?
Mongoli su svakako podigli psihološki rat na potpuno novi nivo.
Zabrana prolivanja kraljevske krvi
U mongolskoj religiji verovalo se da bi prolivanje krvi kraljeva ili plemića uvredilo boga neba Tengrija i duha zemlje Eja.
Prolivanje krvi žrtve na zemlju sprečilo bi žrtvu da postoji u zagrobnom životu. Mongoli su verovali da će žrtva u tom slučaju postati ništa. Ako bi se prolila kraljevska krv, onda bi bogovi kaznili Mongole strašnim prirodnim katastrofama. Stoga je bio veliki greh proliti krv princa ili kralja na zemlju.
Međutim, Mongoli, uključujući i samog Džingis-kana, imali su talenat za korišćenje religije tako da odgovara njihovim ciljevima. Oni su tumačili božanski zakon na način koji im je dozvoljavao da ipak ubijaju kraljeve i plemiće.
U stvari, smrtne kazne namenjene aristokratiji postale su još okrutnije zbog tih “zaboilaznih rešenja”.
Verski prihvatljivo pogubljenje plemića
Mongoli su smislili čitavu lepezu koliko groznih toliko i maštovitih načina za ubijanje.
To je uključivalo: zašivanje svih otvora žrtve i bacanje u reku, sipanje rastopljenog metala u oči i uši žrtve, uvijanje čoveka u tepihu i puštanje da ga konji pregaze, lomljenje kišme podizanjem žrtve i udaranjem o koleno dželata ili o obližnju stenu… kao i pomenuto stavljajući žrtve pod daske na kojima se sedelo i jelo dok se nesrećnik ne uguši.
Čak je i scena iz serije “Igra prestola” u kojoj Kal Drogo ubija targarijskog princa Vizerisa tako što mu izliva rastopljeno zlato na glavu, inspirisana mongolskim metodama.
Godine 1219. Mongoli su izvršili invaziju na Horezmijsko carstvo (današnji Avganistan, Iran i Centralna Azija). Tokom invazije, zarobili su Nalčuka, člana kraljevske porodice. Mongoli su ga ubili tako što su mu sipali rastopljeno srebro u oči i uši kako bi ga kaznili zbog opsednutosti bogatstvom.
Izvor: Istorijski zabavnik
Krvava istorija Dana zahvalnosti zbog koje se mnogi pitaju treba li ga uopšte slaviti
Dodaj komentar