Stariji Novosađani neretko vole da se pohvale poznanstvom sa Miroslavom Mikom Antićem. Te priče uglavnom se svode na kafanske dogodovštine velikog pesnika i na citate njegovih najpoznatijih stihova, ali osim njegovog pesničkog umeća, Antića odlikuje i vrhunski novinarski talenat.
Najveći deo svoje karijere Mika je proveo u novosadskom Dnevniku i njegovim raznim izdanjima.
Direktor Istorijskog arhiva grada Petar Đurđev kaže da je svojim reportažama, intervjuima i tekstovima uglavnom na novosadskim stranicama Antić učinio da ovaj list tih godina bude nezaobilazno štivo u Novom Sadu.
„On je godinama pisao za ovaj novosadski dnevni list, pisao je reportaže i specifične žanrove koji su prestavljali kombinaciju malih književnih priča i reporterskih zapisa koji su uglavnom bili naslovljeni sa ‘Obično petkom’. Tu su bili i intervjui sa poznatim javnim ličnostima pod imenom ‘Žurnal Miroslava Antića’. Upravo kroz ovaj deo svog stvaralačkog rada pokušavao je da kritikuje i prikazuje realnost, te je postao najprepoznatljivije lice Dnevnika i zahvaljujući njemu tada je ovaj list postao sastavni deo svake novosadske porodice“, priča Đurđev, a prenosi 021.
Prema njegovim rečima, Antić je radio i za televiziju, a mnogi i danas smatraju da je njegov dokumentarni film „Spomenik“ iz 1968. godine doveo do toga da Novi Sad dobije dostojno obeležje nastradalima u Novosadskoj raciji 1942. godine.
„Snimanjem ovog filma, koji je prvenstveno sjajno filmsko svedočanstvo sa pričom o tom strašnom stradanju sa izjavama brojnih svedoka, čime je sačuvano za istoriju izvore za dalja istraživanja, on je verovatno i uzrokovao to da Novi Sad tri godine kasnije dobije i pravo spomen obeležje na Keju“, kaže direktor Istorijskog arhiva grada.
Antić je i kao novinar i kao pisac i javna ličnost pokušao da ukaže na ono što ne valja u jugoslovenskom društvu.
Teško je dati ocenu o tome koliko je uspevao u svojoj nameri da ukaže na ono loše. Svet je napustio 1986. godine, pred sam početak nacionalnih sukoba na ovim prostorima.
Dodaj komentar