Novi Sad, grad na obali Dunava, jedan je od najlepših u Srbiji, a manje je poznato da se baš ovde nalaze najstariji arheološki ostaci koji svedoče o bogatoj i burnoj istoriji na ovim prostorima. Deo te priče je i Petrovaradin koji često nazivaju Gibraltar na Dunavu. Iako je jedna od prvih asocijacija na njega tvrđava, priča je mnogo sadržajnija i vredi se upoznati sa istorijom ovog mesta.
Brojne zanatske radnje i mali biznisi u koje je uključena izrada nakita, proizvodnja stolica i nameštaja i odevnih predmeta, kao i legende o opstanku naselja obeležile su Petrovaradin, a turisti, kako domaći tako i strani, sve više se interesuju za priče o ovom delu Novog Sada. Kako je nekada izgledao Petrovaradin, a kako izgleda danas, saznajte u nastavku teksta.
Paleolitsko naselje i osvajači kroz istoriju
Petrovaradin je mesto sa bogatom istorijom, a podataka o njemu ima više nego o Novom Sadu kome zvanično, kao gradska opština pripada. Na prostoru Petrovaradina postojalo je paleolitsko naselje u periodu od 45-50. hiljada godina pre nove ere, a konstantno naseljavanje počelo je u doba neolita, oko 4500 hiljade godina p.n.e.
Petrovaradinska stena koja se podiže nad Dunavom oduvek je bila interesantna narodima koji su naseljavali ove prostore. Bilo da su se zadržavali kraće ili duže, njihov život bio je u bliskoj vezi sa ovim mestom.
Prvo zemljano naselje podigli su Kelti u periodu IV veka p.n.e, a zatim su na scenu stupili Rimljani kojima je predstavljao strateški važan položaj. Nastupile su godine velikih kriza i razaranja, a Petrovaradin je opstao uprkos svemu.
Kako su mačke sačuvale grad?
Danas kada šetate tvrđavom, ne možete, a da ne primetite veliki broj mačaka koje se šetaju zidinama ili leže na suncu. Prema jednoj legendi, upravo su one čuvari ovog mesta i zaslužne za njegov opstanak.
Kada su gradili tvrđavu, majstori su u temelje uzidali žive mačke. Prema predanju, jedan od glavnih razloga bio je taj što mačke, kako u narodu postoji verovanje, imaju devet života i to će pomoći da tvrđava bude stamena i čvrsta i da potraje kroz vekove.
Da li zbog mačaka ili nečeg drugog, tvrđava i danas stoji i odoleva zubu vremena. Turci nisu uspeli da osvoje tvrđavu ni 1694. godine nakon 23 dana opsade. Kiša, jak vetar i pojava epidemije doveli su do toga da počnu povlačenje ka Beogradu, a tada je počela i obnova tvrđave.
Jedna od najvećih bitaka u austrijsko-turskom ratu vođena je upravo ovde u avgustu 1716. godine. Eugen Savojski je zahvaljujući mudrim potezima i prebacivanju vojske, ali i prirodnom fenomenu – snegu koji je pao početkom avgusta uspeo da zavara Turke i tako ih porazi, a tvrđava je ostala nepokorena i tokom Mađarske revolucije.
Exit: Turisti u pohodu na Petrovaradin
Višestruko nagrađivani muzički festival poznat širom sveta mesto je gde se mladi okupljaju i uživaju u muzici najvećih svetskih zvezda. Na Exit dolaze milioni posetilaca svake godine, a glasna muzika sa Petrovaradina često smeta Novosađanima iako se ponose ovim festivalom.
Tokom trajanja festivala u gradu su velike gužve i smeštajni kapaciteti se popunjavaju, ali ima i onih koji tvrde da Petrovaradinska tvrđava nije mesto za održavanje festivala ovakve vrste. Protiv same manifestacije nemaju ništa protiv, ali kažu da ima i drugih mesta koja bi bila adekvatnija jer je ovde ipak reč o istorijskom spomeniku.
Petrovaradin je deo urbanog Novog Sada, a sredinom dvadesetog veka tvrđava je potpuno demilitarizovana i stavljena pod zaštitu države. Zanimljivo je da mnoga naselja u okolini Petrovaradina poput Alibegovca i Tatarskog brda nose nazive po bitkama koje su vođene na ovom području.
Danas se na Petrovaradinu nalaze Muzej i Arhiv Novog Sada, brojni hoteli, ateljei i galerije likovnih umetnika, a meštani i turisti vole da dođu ovde i prošetaju sa prijateljima, a zalasci sunca na Petrovaradinu su kao iz bajke.
Razlika između nekadašnjeg Petrovaradina i onog kojeg imamo prilike da obiđemo danas svakako postoji, ali to ne znači da je ovo mesto izgubilo na značaju. Festivali su sigurno doprineli tome da on postane turistička atrakcija, ali bi mlađe generacije pre svega trebalo da znaju i cene istoriju Petrovaradina.
Dodaj komentar