Mural je definitivno jedna od najčešće spominjanih reči prethodnih dana u Srbiji.
Podsetimo, nakon najave Inicijative mladih za ljudska prava da će prekrečiti mural posvećen Ratku Mladiću, Ministarstvo unutrašnjih poslova zabranilo je tu akciju.
Aktivistkinje Aida Ćorović i Jelena Jaćimović privedene su nakon što su bacile nekoliko jaja na mural Ratka Mladića, da bi dan kasnije Đorđo Žujović iz Socijaldemokratske partije Srbije bacio kreč na mural.
Nakon toga grupa mladića oprala je kreč sa murala i od tada ga „čuvaju“.
Sada je u Beogradu pod naletom vandala stradao još jedan mural.
Ovoga puta reč je o muralu posvećenom srpskom pisacu i akademiku Borislavu Pekiću koji je nedavno oslikao umetnik Milan Milosavljević.
Preko murala je ispisana poruka: Smrt četnicima.
Borislav Pekić bio je akademik, demokrata, i pre svega jedan od najvažnijih srpskih pisaca 20. veka.
Iako je prvi roman objavio tek u 35. godini, Borislav Pekić ostao je zapamćen po romanu „Zlatno runo“ koji se često poredi sa najznačajnijim delima svetske književnosti.
Pekić je bio i istaknuti borac protiv komunističke vlasti.
Nakon maturiranja, 1948. godine biva uhapšen kao pripadnik Saveza demokratske omladine Jugoslavije. Zbog kritika tadašnje vlasti Pekić biva osuđen na 15 godina zatvora.
Međutim, pomilovan je 1953. godine, nakon 5 godina provedenih u zatvoru. Baš u tim teškim trenucima rađaju se mnoge ideje koje će kasnije Pekić pretočiti u neka od najboljih književnih dela.
O zatvorskim danima Pekić kasnije pripoveda u knjizi „Godine koje su pojeli skakavci; uspomene iz zatvora ili antropopeja“.
Za roman “Hodočašće Arsenija Njegovana” Pekić je 1970. dobio prestižnu NIN-ovu nagradu.
Nakon Pekićeve emigracije u London 1971, jugoslovenske vlasti su ga smatrale personom non grata i niz godina su osujećivali izdavanje njegovih dela u Jugoslaviji.
Godine 1989, zajedno sa još dvanaest intelektualaca obnovio je rad Demokratske stranke, da bi sledeće, 1990. godine, postao član Glavnog odbora, kao i jedan od urednika obnovljenog opozicionog lista „Demokratija“.
Pekić je 1991. godine bio kandidat Demokratske stranke za narodnog poslanika u Skupštini Republike Srbije u beogradskoj opštini Rakovica, kada je pobedio njegov protivkandidat Vojislav Šešelj.
Na mestu potpredsednika Srpskog PEN centra bio je od 1990. do 1992. godine, a bio je i član engleskog PEN centra.
Bio je dopisni član Srpske akademije nauka i umetnosti od 1985. godine, kao i član Krunskog saveta princa Aleksandra Karađorđevića 1992. godine.
Borislav Pekić je bio aktivan i na filmu. Neki od filmova čiji je scenarista i koscenarista bio su: „Valter brani Sarajevo“, „Vreme čuda“, „Dim“, „13. jul“.
Aktivan, kako kao autor tako i kao javna ličnost, do poslednjeg dana, Pekić je umro od raka pluća u svom domu u Londonu, 2. jula 1992. godine u 63. godini života. Kremiran je u Londonu, a njegova urna se nalazi u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju u Beogradu.
Dela su mu prevedena na engleski, nemački, francuski, italijanski, španski, holandski, poljski, češki, slovački, mađarski, rumunski, retoromanski, makedonski, slovenački, albanski, grčki, švedski i ukrajinski.
Svi zastaju pred muralom maturanta Petra i tate Veselina u Novom Sadu
Dodaj komentar