Već dugo ste u Novom Sadu, a ne znate ove činjenice? Neki su ovde proveli i čitav život, a nisu čuli za ove zanimljive istorijske podatke o našem gradu. Stariji Novosađani se sigurno sećaju, makar iz priče, tramvaja Trčike, dok mlađi imaju neku drugu asocijaciju.
Najstariji bunar u Novom Sadu je onaj iz 1720. godine i nalazi se kod najstarije kuće u gradu Kod belog lava. Ova kuća je građena u baroknom stilu u vreme kada je posle Dunavske ulice još bilo močvarno tlo. Bogatiji stanovnici kopali su bunare u svojim kućama i ovo je jedan od njih. Bez obzira na to, Novosađani su i dalje češće koristili dunavsku vodu jer je bila bolja za pranje i kuvanje. Tada se u varoši pojavilo novo zanimanje, putundžije koje su konjskim zapregama donosili vodu s Dunava i prodavali je.
Arheolozi su utvrdili da su na desnoj obali današnjeg Novog Sada postojala naselja i u II i III veku pre nove ere. Dokument, koji se smatra dokazom o prvom naselju u Novom Sadu, jeste povelja Ugarskog kralja Bele Četvrtog iz 1237. godine.
Najlepša plaža na Dunavu, novosadski Štrand je otvoren 1911. godine. Dugo godina do Štranda je vozio tramvaj Trčika koji je imao lokomotivu i tri vagona i polazio je iz Železničke ulice, a na plažu se išlo i lađama i fijakerima.
Krajem XVII veka nad desnom obalom Dunava, na grebenu Fruške gore, počinje gradnja Petrovaradinske tvrđave.
Spomenik žrtvama racije je rad vajara Jovana Soldatovića, a otkriven 1971. godine. Posvećen je žrtvama Novosadske racije.
Prvi bioskop je otvoren 1910. godine, čuveni Apolo, dok Korzo Novi Sad dobija 1913. godine.
Vernici 6 šest različitih veroispovesti imaju svoje verske objekte u Novom Sadu: hrišćani (pravoslavci, protestanti, katolici, grkokatolici), jevreji i muslimani.
Dunavska ulica je posle Zlatne grede najstarija u starom jezgru grada. Jedno vreme zvala se Petrovaradinska ulica, jer je tuda vodio put prema Dunavu i pontonskom mostu za Petrovaradin.
Dodaj komentar