Vekovima nakon Kosovskog boja taj događaj i dalje je česta tema istorijskih rasprava. Jedno od pitanja oko kojeg se istoričari sukobljavaju jeste ono koje se odnosi na to kako je zapravo ubijen turski sultan Murat.
Sa obzirom na jednu od verzija da je Murat poginuo na bojnom polju, a što nije bio čest slučaj u srednjem veku, i gbitka i čin pogibije su daleko odjeknule.
O pravoj istini kako je Murat skončao ima mnogo verzija, a hrišćanski i turski izvori su se razilazile oko načina i vremena pogibije. Turski izvori tvrde da je sultan ubijen na prevaru posle kosovske bitke, dok je hrišćanska strana o ovom događaju napravila legendu o usamljenom vitezu koji je žrtvovao svoj život radi zaustavljanja moćnog sultana, piše Srbijadanas.
Postoje i drugi izvori koji govore o stradanju turskog sultana, te je tako Kralj Srba i Bosne Tvrtko I pustio proglas o „svojoj pobedi“ na Kosovu Polju te da je „sultana poslao sa ovog sveta zajedno sa mnogim njegovim vojnicima“.
Nije doslovno naveo ko je ubio sultana, ali je iz pisma jasno sebi pripisao taj poduhvat. Ovo i nije bilo tako čudno, jer je u to vreme bio čak i običaj da kraljevi prisvajaju tuđe zasluge.
U jednom pismu firentinske opštine, koje je rezultat prepiske sa Tvrtkom od 20. oktobra 1389. godine, govori se o poduhvatu zajedničke grupe od 12 ratnika koji su se tokom bitke probili do sultanovog šatora okruženog vezanim kamilama.
Mnogo godina kasnije Beltrami Minjaneli u „Uspomenama sa Istoka“ govori o grupnom prepadu na šator sultana Murata, ali je kod njega zabeleženo da ga posle bitke izvode knez Lazar i grupa zarobljenih hrišćana koji odbujaju da polože vazalsku zakletvu, a zatum jurišom kreću na Muratov šator i smrtno ga ranjavaju.
Ipak, ovakav sled događaja mnogi istoričari osporavaju i smatraju ga nelogičnim i neverovatnim, jer se govori o zarobljenicima koji su bili naoružani.
Ko god da je pisao o Muratovoj smrti, a najčešće turski izvori, nastojali su da prikažu da je poginuo od ruke nekog velikaša, jer su viteški ideali smatrali časnom pogibiju od ruke protivničkog vođe, dok se smrt od strane nepoznatog ratnika smatrala nedostojnom.
Te tako u povelji ugarskog kralja Alberta iz 1438. godine piše da su se Lazar i Murat sukobili u ličnom dvoboju.
Sa druge strane vizantijski pisac druge polovine XV veka, Laonik Halkokondil, predstavlja i grčku i tursku verziju pogibije Murata. Po turskoj, sultan je poginuo posle boja, dok grčka kaže:
– Visoki plemić se odlučio na ovo herojsko delo, veće od svih što su ikad učinjena, još dok se Murat nalazio usred svojih postrojenih trupa. Taj čovek se zvao Miloin. – gde se po prvi put pominje ime čoveka koji je usmrtio Murata.
Turski hroničari po prvi put pominju ime „nevernika i prokletnika zbog koga je padišah postao šehit“ 1484. godine kada za ime viteza navode Miloša Kobilića. Među Srbima poznatog kao Miloš Obilić.
Dodaj komentar