Za lik te žene iz grčke mitologije tvrdilo se da je bio najlepši na svetu. Verovalo se da je Jelena Trojanska bila ćerka Zevsa i Lede ili Nemezide, udata za kralja Menelaja iz Sparte, čija je otmica od strane Parisa od Troje bila najneposredniji uzrok Trojanskog rata.
Elementi njene pretpostavljene biografije potiču od klasičnih autora kao što su Aristofan, Ciceron, Euripid i Homer, koji o njoj pripoveda i u Ilijadi i u Odiseji. Njena priča se takođe pojavljuje u II knjizi Vergilijeve Enejide, prenosi Ona.
Prema predanju u mladosti ju je oteo Tezej. U nadmetanju između njenih prosaca za njenu udaju, Menelaj je taj koji je odneo pobedu, nakon čega su svi njeni prosci morali da polože zakletvu (poznatu kao Tindarejeva zakletva) i obećaju da će pružiti vojnu pomoć pobedničkom proscu, ako Jelena ikada bude ukradena od njega. Upravo ta zakletva ubrzala je izbijanje Trojanskog rata.
Nakon što se udala za Menelaja veoma mlada, prema predanju oteo ju je Paris, ili je, možda pak, dobrovoljno pobegla sa njim. Legende o njenom boravku u Troji su kontradiktorne. Homer je prikazuje ambivalentno, žaleći zbog njenog izbora, dok je drugi antički pisci prikazuju kao izdajicu koja je simulirala bakhijske obrede i radovala se pokolju koji je izazvala. Prema nekim verzijama Jelena nije čak ni stigla u Troju već je čekala rat u Egiptu.
Na kraju, Paris je ubijen u akciji, a prema Homeru, Jelena se vratila sa Menelajem, dok se perma drugim verzijama popela na Olimp.
Kultna lepota koju niko nije video. Do sad
Sve u svemu sa Jelenom je povezan i kult koji se razvio u helenističkoj Lakoniji, kako u Sparti i drugde, za nju su izgrađena svetilitšta i posebno je obožavana u Atici i na Rodosu.
Njena lepota, iako niko zapravo ne zna kako izgleda, inspirisala je umetnike svih generacija koji je uglavnom predstavljaju kao oličenje idealne ljudske lepote. Njene slike počele su da se pojavljuju u sedmom veku pre nove ere, još u klasičnog Grčkoj je je njena otmica (ili bekstvo) bio čest motiv.
Tokom srednjeg veka taj događaj je često prikazivan kao čin zavođenja, dok se na renesansnim slikama obično prikazuje kao da je u pitanju otmica od strane Parisa.
Međutim, iako je njena lepota bila toliko slavljena, ne zna se tačno kako je izgleda. A danas, možda, odgovor može da da veštačka inteligencije.
It's interesting that so many people suggest Helen of Troy couldn’t have looked like this, assuming she would have had the darker skin, eyes, and hair typical of modern Greeks. This perspective overlooks numerous ancient Greek artifacts depicting blonde hair, such as the Gorgon… pic.twitter.com/K1D4j67iDt
— 𝕲𝖎𝖋𝖙𝖘 (@GiftsUngiven_) August 15, 2024
Koristeći opise antičkih spisa, biste i kasnije slike, veštačka inteligencija rekonstrusiala je njen lik. Prva pretpostavka bila je da je imala tipičan i specifičan izgled Grkinje – tamniju kožu, oči i kosu. Međutim, zahvaljujući brojnim drevnim artefaktima, poput antefiks glave Gorgone iz Taranta u Italiji, koji datira iz perioda oko 400. godine pre nove ere, veća je verovatnoća da je Jelena bila plavokosa, svetle puti i zelenih očiju, nešto što bi danas nazvali „germanski“ tip.
Za kraj samo citiramo Kristofera Marloua iz njegove tragedije Doktor Faustus (1604) da li je ovo lice „kakvo pokreće hiljadu brodova“?
Izvor: Ona
Dodaj komentar