Bečka crkva Štajnhof jedinstvena je po mnogo čemu. Šašav izgled, dominantne kule i skupoceni vitraži glavna su obeležja možda i najvećeg dela čuvenog arhitekte Ota Vagnera.
Sam pogled na nju predstavlja fenomenalan doživljaj za svakog vizuelnog sladokusca.
Vreme u kome živimo, a i neizvesna zdravstvena predviđanja inspirišu nas na prilagođavanje uslovima koje ne možemo promeniti, što ne znači da se odreknemo virtuelnih putovanja i otkrijemo nešto što nam ranije baš „nije bilo usput“.
Beč smo upoznali iz ugla Hundertvasera, ali grad Beč pleni lepotom iz mnogih uglova. Uostalom, pojam Srednje Evrope obeležavaju tri najsvetlije tačke – Beč, Prag, i Budimpešta, piše portal Gradnja.
U umetničkom smislu oni su „Sveto Trojstvo“ perioda koje nazivamo secesija ili ar nuvo.
Izgradnju crkve Svetog Leopolda, koja je među Bečlijama mnogo poznatija kao Štajnhof, veliki austrijski arhitekta Oto Vagner započeo je 1904. godine po želji cara Franje Josifa. Izgrađena je u sklopu bolničkog centra za duševne bolesti Štajnhof, koji je obuhvatao 61 objekat, među kojima i pozorište, i koji je u to vreme bio najveća i najmodernija psihijatrijska ustanova u Evropi.
Stanovništvo nikad ne bi dozvolilo da se ova crkva gradi u gradu, ali s obzirom da je ona bila u sklopu ustanove zatvorenog tipa, gradnja je bila odobrena.
Naime, svojim modernim i luckastim izgledom ona se, po mnogima, uklapala u ustanovu namenjenu duševnim bolesnicima, a neki kritičari njenog izgleda bili su mišljenja da će odlaskom u ovu crkvu „ludaci postati još luđi„.
Pozlaćeni detalji
Izgradnja je trajala do 1907. a ceo kompleks svečano je otvorio nadvojvoda Franc Ferdinand. Ukupna visina crkve iznosi 44 metara, a može da primi 800 ljudi.
Kako bi crkva bila vidljivija, Vagner je na njen vrh postavio visoku, dominantnu, kupolu koja je, kao i krst i ostale figure na fasadi, pozlaćena.
Prednju stranu crkve krase četiri bronzane figure anđela, dok su iznad dva donja zvonika postavljene figure Sv. Leopolda i Sv. Severina.
Posebna atmosfera u unutrašnjosti ostvarena je zahvaljujući vitražima na prozorima koji su delo Kolomana Mozera, poznatog austrijskog slikara i grafičara, jednog od osnivača bečke secesije.
Dragoceni vitraži su za vrema Drugog svetskog rata sklonjeni sa prozora crkve i prebačeni u Čehoslovačku na čuvanje, ali su 1950. godine vraćeni i ponovo postavljeni.
Crkva predstavlja jedno od najvećih dela Ota Vagnera, a za „vizuelne sladokusce“ posebno uživanje.
Grčka crkva kritikuje jogu jer se kosi s pravoslavljem
Dodaj komentar