Pre tačno 230 godina, 2. juna otvorena je prva knjižara u Novom Sadu.
Otvorio ju je Emanuel Janković, srpski pisac, prevodilac, prirodnjak, knjižar i štampar.
U to vreme, postdositejevske Srbije, svaka štampana reč smatrala se dragocenošću. Bio je to sam začetak pisane srpske književnosti.
Janković je bio jedan od kulturnih pregalaca, učenik Dositeja Obradovića, sa kojim se, prema nekim navodima i dopisivao, ali njihova prepiska nije sačuvana.
On je bio prvi koji je hteo da osnuje samostalnu srpsku štampariju, prvi pisac traktata iz fizike među Srbima i prvi tvorac tzv. posrba – drama uzimanih iz književnosti drugih naroda i adaptiranih u srpskom stilu, duhu i jeziku.
On se 1789. godine vratio iz Nemačke, gde je studirao.
Nabavio je štampariju u Lajpcigu i u Novom Sadu, uz štampariju, otvorio je i prvu knjižaru, sa katalogom knjiga i slika.
Uz rad na štampanju knjiga, Emanuel je počeo prevoditi drame sa nemačkog i italijanskog jezika na srpski, a napisao je i jedan naučni traktat.
Emanuel je poticao iz bogate porodice. Školovao se u Nemačkoj, a raspuste je provodio na proputovanjima Italijom i Francuskom. Uz takav životni stil ovladao je i mnogim stranim jezicima.
Njegova porodica vodi poreklo iz Hercegovine, odakle su se doselili u Novi Sad u prvoj polovini 18. veka. Emanuelov otac, Sava Janković, bio je veliki kolekcionar. Sakupljao je starine i umetničke predmete, a u kući su imali bogatu biblioteku crkvenih i stranih knjiga.
Porodica njegove majke Sare (Miloradović devojačko) je takođe posedovala veliki broj knjiga, što je u ono vreme bila prava retkost. Pretpostavlja se da je detinjstvo sa knjigama bilo presudno za odabir životnog poziva.
Prijatelji Novosađani su mu nadenuli nadimak Manojlo.
Izvor: Wiki/srpskadijaspora.info
Grad koji se širio rušenjem: Novosadska pozorišta, crkve i dvorane kojih više nema
Dodaj komentar