Konstantin Koča Popović je rođen 14. marta 1908. godine, u jednoj od najbogatijih srpskih porodica. Kao sinu bogatog kapitaliste bio mu je predodređen miran i unapred isplaniran život – sasvim suprotno od budućnosti koja je bila pred njim.
Za 84 godine života prošao je put od švajcarskog katoličkog samostana u kojemu se školovao na francuskome jeziku, da bi na srpskohrvatskome progovorio tek po povratku u Beograd, do sarajevske oficirske škole koju završava kao oficir artiljerije da bi odmah stekao i čin potporučnika, pariške Sorbone na kojoj diplomira filozofiju, revolucionarnih kružoka pariških umetnika u čijem društvu u potpunosti prihvata marksizam i postaje jedan od važnijih teoretičara srpskog nadrealizma (i sam je pisao poeziju), učlanjenja u KPJ 1933, pešačenja preko Pirineja u zaraćenu Španiju gde se pridružuje republikanskim snagama kao instruktor artiljeraca, francuskog logora St Cyprien iz kojeg se izvlači tajnim kanalima Komunističke partije, zatvora u Sremskoj Mitrovici, Jugoslovenske kraljevske vojske, pozicije komandanta Kosmajskog i Posavskog partizanskog odreda te Prve proleterske brigade, a posle rata gotovo deset godina vrši dužnost šefa jugoslovenske diplomatije, podseća Buka magazin.
„Bašibožluk, bagra i brabonjci ustali da obnove Dušanovo carstvo. Srbi su samo protiv onoga ko bi hteo da ih makar malo opameti, a oduševljeno kliču svakome ko ih još više zaglupljuje, unazađuje i unesrećuje. Žalosno je što su Srbi u civilizacijskom i kulturnom pogledu ostali na nivou na kome su bili pre sto godina. Oni nisu u sukobu sa svetom, već sa samima sobom, vraćajući se na šajkaču i opanak iz kojih su jedva izašli. Bio sam i ostao Srbin, ali nisam bolesna zadribanda i Srbenda. Takvi su izdali i osramotili srpski narod i narugali se njegovoj slavnoj istoriji“.
…pisao je Koča Popović u svom dnevniku pred smrt 1992. godine o braniteljima srpstva i „Srbima po profesiji“.
Dodaj komentar