Ako krenete sa početne stanice linije 4 GSP-a sa Limana IV, i siđete na osmoj stanici, doći ćete na početak ulice Adolfa Hitlera. Hodajte pravo do kraja i, uz obod trga, ući ćete u Musolinijevu ulicu.
Danas to zvuči kao šala, ali sadašnje ulice Kralja Aleksandra i Zmaj Jovina su od 1941. do 1944. nosile upravo te nazive. Tokom Drugog svetskog rata, jedan od prvih poteza mađarskih okupacionih vlasti bila je promena naziva glavnih ulica. Ali to nije bio samo njihov manir, nego je dodeljivanje službenih naziva saobraćajnicama u ovom delu Evrope po pravilu političko pitanje. Hitlerova ulica je odmah nakon prisajedinjenja Vojvodine 1918. dobila naziv Regenta Aleksandra (Karađorđevića), a kad je ovaj krunisan – Kralja Aleksandra. Pre toga, nosila je naziv Glavna, Gospodska, Košuta Lajoša..
Po okončanju Drugog svetskog rata, to je bila Staljinova ulica (Generalisimusa Staljina), ali je ime vođe SSSR-a bilo na tablama koliko i njegovog pandana na čelu Trećeg Rajha. Zamenio ga je Aleksandar Ranković, koji je potom pao u nemilost Josipa Broza Tita, pa je ulica nazvana Narodnih heroja. Konačno, po izbijanju rata u bivšoj SFRJ, nova, nacionalno preporođena vlast vratila je ulicu kralju Aleksandru.
Zbog prekrajanja naziva ulica u državama bivše Jugoslavija često bukte politički požari, ali razvijenije i u mnogo čemu normalnije zemlje nemaju taj problem. Tako je u Finskoj zakonom zabranjeno menjanje naziva ulica i ustanova, kao i uklajanje spomenika. Nije zgoreg napomenuti da Finska ima sličnu prošlost i približan broj stanovnika kao Srbija, a pritom je svetski lider u obrazovanju, primenjenoj demokratiji, korišćenju čiste energije…
