Od kamenoloma, preko skloništa do ledare: Park u centru Beograda krije 13 miliona godina staru pećinu (VIDEO)

Srpska prestonica danas privlači milione turista iz čitavog sveta, a tokom vekova je bila interesantna brojnim kulturama i civilizacijama, još od antičkog doba. O tome svedoče desetine kilometara podzemnih hodnika, laguma, pa čak i pećina, koja se nalazi u samom centru grada!

Naime, misterija se krije i ispod Tašmajdana, tačnije ispod današnjeg parka nalaze se tuneli koji su nekada bili kamenolom, sklonište od neprijatelja, štab Vermahta, ledara…

U različitim vremenima imala različite namene

Ispod parka u samom centru Beograda je pećina stara 13 miliona godina. U doba Rimljana odatle je vađen kamen za gradnju kuća, palata, sarkofaga, grobnica, hramova, vodovoda…

U vreme Turaka bila je poznatija kao „šalitrena pećina“. Tašmajdanska šalitra od koje se pravio barut bila je jedna od kvalitetnijih u Evropi.

Tokom 19. veka pećina je često sklonište od turskih i austrougarskih topova.

Za vreme opsade Beograda 1806. godine, u pećini je logorovao Karađorđe.

Odatle je sa konjanicima krenuo u napad na Turke.

Služila i kao nacističko sklonište

„Lerova pećina“ bila je sklonište nekadašnjeg generala Vermahta i inicijatora šestoaprilskog bombardovanja Jugoslavije, Aleksandra fon Lera, piše RTS.

Preojektovao ju je ratni zarobljenik, češki arhitekta Jakov Bezlaj, koji je sa porodicom živeo u Jugoslaviji.

– Nemci kad su okupirali Beograd 1941. godine počeli su sa gradnjom rezervnog komandnog mesta tj. njihovog skloništa, njihovog rezervnog štaba. I to je, čitav taj prostor ima negde oko hiljadu kvadrata, gde su bile kompletne prostorije za rad komandnog oficirskog kadra i jedno manje obezbeđenje.

Znači, da je ovaj objekat imao agregat, imao struju, imao telefonske parice, grejanje, sve ono što treba jednom savremenom objektu, da bi se u njemu moglo živeti – navodi Vidoje Golubović, hroničar Beograda.

Posle Drugog svetskog rata pretvorena u fabriku leda

Ovde je moglo da boravi hiljadu ljudi, a bilo je hrane i vode za šest meseci. Posle Drugog svetskog rata, pećina je postala fabrika leda.

Treći deo kompleksa je neuređeni prirodni deo pećine i prostire se ispod restorana „Poslednja šansa“.

Spominje je putopisac Feliks Kanic, koji je u Srbiji boravio između 1860. i 1864. godine.

Prostorije ovog zamršenog kompleksa raspoređene su nasumično ispod samog bazena i Tašmajdanskog parka, a tamo je zabranjen ulaz.

Neki od hodnika su posle Drugog svetskog rata zazidani jer se strahovalo da su minirani.

Ogromna sredstva potrebna da bi ispunila turistički potencijal

Od maja 2016. godine, ključevi pećine su povereni Beogradskoj tvrđavi.

– Ovaj prostor iziskuje ogromnu količinu finansijskih sredstava koja se mora uložiti za osvetljenje, raščišćavanje, tako i za ventilaciju.

Takođe, neophodno je adekvatno obezbediti prostor i instalaciju kako bi ostvarili potpuni potencijal, turistički potencijal ovog prostora – naglašava Simona Stanković, pi-ar JP „Beogradska tvrđava“.

Izvor: RTS