Građani Novog Sada položili su u sredu uveče venac na spomenik Porodica, na keju, u znak sećanja na žrtve Novosadske racije.
– Nismo zaboravili jer je zaboravljanje jedan od uslova da se tako nešto ponovi, a to je nešto što ne smemo dozvoliti, rekao je Daško Milinović iz Antifašističkog fronta za Autonomiju.
Prošle su osamdeset i tri godine od kada je avet smrti protutnjala pitomom bačkom ravnicom tokom hladnog januara 1942. godine.
Kao i svake godine, u Novom Sadu, u 12 sati, na Keju žrtava racije, kod spomenika „Porodica” građani odaju počast stradalima u ovom pogromu.
Bez ikakvog realnog povoda, stanovništvo srpskog, jevrejskog i romskog porekla gotovo čitav mesec je bilo stavljeno van zakona i prepušteno na milost i nemilost mađarske okupatorske soldatske i razuzdane rulje. Ovaj pokolj se savršeno uklapao u sistem nacionalne neravnopravnosti koji je uspostavio Hortijev režim još od momenta početka okupacije u aprilu 1941. godine.
U očima vlastodržaca iz Budimpešte bilo je malo 4.000 ubijenih tokom zaposedanja Bačke i desetine hiljada proteranih i zatočenih u logore u potonjim mesecima. Želja za izmenom demografske strukture u junačkoj Šajkaškoj i Novom Sadu težnja za fizičkim elimisanjem Jevreja kako bi se dodvorili svom političkom zaštitniku, Hitlerovoj Nemačkoj, popločale su put ka novom krugu stradanja civilnog stanovnišštva. Jasno je da je okupatorskim vojnim vlastima odgovarala mitska priča o ustanku koji se pripremao za pravoslavni Božić, kako bi sačuvali svoju omladinu od novog slanja trupa na Istočni front u borbu protiv Sovjeta, jer su tobože njihovi vojni efekti bili zauzeti u borbi protiv ustanika na tlu Bačke. Zato su iskorišćeni svi prerogativi vlasti, od civilnih, vojnih i policijskih kako bi se ovo zlodelo izvelo.
Pokolj je počeo nešto ranije od planiranog na pravoslavni Božić, kada su slučajno mađarske patrole nabasale na grupicu rodoljuba koji su se prozvali Partizanskim šajkaškim odredom. Realna snaga ovog odreda je bila 17 pušaka i 20 bombi zato nas i ne čudi da ih je okupatorska sila lako razbila. Ali tog dana počeo je i surovi pokolj mirnih civila u Žablju i Čurugu, koji će se dalje širiti ka Titelu, Vilovu, Šajkašu, Đurđevu, Mošorinu, Gospođincima, Gardinovcima, Novom Sadu, Bečeju i Srbobranu, dok će kroz krug stradanja proći i Jevreji iz Temerina.
Ceo tekst čitajte na Dnevnik.rs
U Novom Sadu deluje urbanistički fašizam, ekološki terorizam i ulični talibanizam
Dodaj komentar