Banje su sve popularnija destinacija za odmor mladih što nekada nije bio slučaj. Banjski centri u Srbiji pored lekovite vode nude i bazene na otovrenom, divnu prirodu a sve više je ponuda upotpunjena i noćnim životom i adrenalinskim sadržajima. Najposećenija banja u Srbiji je Vrnjaćka banja koja jedina može da se pohvali uspešnim i zaokruženim poslovanjem u toku čitave godine. Ušpravo je to razlog da iudvojite vikend ove jeseni i opustite se u podnožiju Goča.
Da su banje u Srbiji veliko bogatstvo i potencijal prvi su na prostorima Srbije prepoznali Rimljani. Nakon rimskih kupatila (terme), usledio je uticaj Osmanlija koji za sobom ostavljaju hamame, od kojih su neki i danas aktivni (Sokobanja, Brestovačka i Novopazarska banja). Pored Rimljana, topla i lekovita izvorišta je koristio srpski narod tokom Srednjeg veka. Za vreme Turske vladavine nad srpskim teritorijama izvorišta su većinom bila zapuštena ili razrušena ili ih je lokalno stanovništvo zatrpavalo da ih turske snage ne bi koristile. Međutim, na nekim izvorištima su upravo Turci izgradili hamame koji su opstali do današnjih dana (Novopazarska banja, Sokobanja).
Banjski turizam je star više milenijuma. Podrazumevao je lečenje vodom i opuštanje. Savremen način života izmenio je koncept pridodavši mu još neke elemente, tako da pored lečenja, u banjski turizam na velika vrata ulaze medicina, industrija lepote, fitnesa, hrane i pića.
U skladu sa savremenim tehnološkim i strukturalnim promenama u banjskim lečililištima u svetu, sve češče se umesto termina „banja“ koristi termin SPA. Ovaj termin je akronim od latinskog izraza „Sanus per aquam“ što znači „vodom do zdravlja“. Termin „SPA“ u engleskom znači „oaza zdravlja“ ili mesto termalnih izvora.
Prema podacima koje navodi Udruženje banja Srbije u Srbiji postoji više od petsto lekovitih izvora.
View this post on Instagram
Kvalitet izvorskih voda koji omogućava lečenje široke lepeze zdravstvenih tegoba i prijatna klima su zajednička karakteristka svih banja u našoj zemlji. Veliki deo lečilišta se nalazi u podnožju planine što omogućava kombinovanje turističkih atrakcija i širenje turističe ponude.
Vrnjačke mineralne vode su korišćene još u antičkom periodu. Prilikom kaptaže toplih izvora između 1924. i 1925. godine pronađeno je oko pet stotina rimskih novčića , nekoliko iz vremena pre nove ere dok je najveći broj iz perioda od II do IV veka.“
Tokom Srednjeg veka i za vreme turske vladavine banja nije postojala. Godine 1835. na poziv kneza Miloša Obrenovića, rudarski stručnjak baron Herder, upravnik kraljevskih rudnika u Frajburgu je obišao geološke, balneološke i rudarske lokalitete Srbije . Istraživanja su trajala više od dva meseca i nakon analize vrnjačke tople vode Herder je zapisao da je voda mlaka i kisela što se retko u prirodi javlja i uporedio je sa lekovitom vodom Šlosburn u Karlsbadu u Češkoj, odnosno sa Karlovim Varima, najčuvenijom banjom Evrope. Ocenu kvaliteta i lekovitosti vrnjačke tople mineralne vode dao je 1856. godine dr. Emerih Lindenmajer koji je rekao da je veoma dobra za piće i kupanje te zaslužuje veliku pažnju i da je poželjno da se uredi.2
Prva rasprava o mineralnim vodama u Vrnjcima koju je pokrenuo Josif Pančić na Velikoj školi u Beogradu 1869. je izazvala veliku pažnju javnosti. Josif Pančić je dosta vremena provodio na Kopaoniku ali i u podnožju, u Vrnjcima i sam je preporučivao odlazak u Vrnjačku banju i lečenje njenim lekovitim vodama.
Banju odlikuje sedam izvora lekovite vode (Topla voda, Snežnik, Slatina, Jezero, Beli izvor, Borjak u Vrnjačko vrelo) tople i hladne i važi za najposećenije i najrazvijenije banjsko lečilište u Srbiji. Pred lekovitih voda Vrnjačka Banja ima i bogato kulturno istorijsko nasleđe.
Najstarija zgrada je zamak Belmarković , koji je sada Zavičajni muzej. Nekada porodična kuća porodice Belmarkovič, izgrađena je 1988. godine. U zamaku su se donosile vazne političke odluke jer je general Jovan Belmarkovič bio ugledni političar, čak je zamak posetio Kralj Aleksandar Obrenović .
View this post on Instagram
Zastitni znak Vrnjačke Banje je Banjski park, na površini od 23 hektara. Zelenilo čine i zimzeleno i listopadno drveće ali je park prepoznatljiv po stablima Lipe ali i stablu Bora starom više od trista godina. Japanski Vrt zauzima površinu od 3.000 m2 i zajednički je projekat Vlade Srbije i Japana. Otvoren je 2011. godine. Bogatstvo prirode dopunjava i blizina Goča kojeg krasi bogata vegetacija.
Zaštićena prirodna dobra u Vrnjačkoj Banji su „Pet hrastova“ (prostiru se na površini od 10 ari, prosečne su visine oko 25 metara i stari su preko 100 godina, „Dva hrasta lužnjaka Vrnjci“, smešteni su u dvorištu OŠ Mladost, visine od 30 do 35 m i starosti oko 110 godina, „Hrast lužnjak Vraneš“, visok 27 metara i star blizu 300 godina i „Bukva prozorac“,nalazi se na Goču, a pretpostavlja se da je stara oko 200 godina.
Banje sa termalnom vodom u Srbiji
Dodaj komentar